Metallica Tom 2 1991-2015 Prosto w czern

Za sprawa debiutanckiego albumu "Kill 'Em All" z 1983 roku Metallike okrzyknieto najszybszym i najciezszym zespolem metalowym na Ziemi. Trzy lata pozniej, przelomowy album "Master Of Puppets" sprzedal sie w nakladzie miliona egzemplarzy bez promocji singlowej, bez teledysku, ani bez zadnego wsparcia mainstreamowego radia czy telewizji, sprawiajac, ze kwartet z Bay Area stal sie najwazniejszym zespolem dekady. Gdy w 1991 roku ukazal sie piaty, niezatytulowany album - powszechnie nazywany "Czarnym Albumem" - ta bezkompromisowa i niezalezna grupa stala sie miedzynarodowa gwiazda. Ale nawet gdy Metallica poruszyla tektonicznymi plytami, na ktorych opierala sie muzyka popularna, jej fani byli jej wierni z takim oddaniem, ktore zadziwialo nawet w swiecie nowoczesnego metalu. Majac w pamieci bezwzgledne oddanie fanow, zespol wykorzystal europejska trase z lata 1993, by wydac niezwykle bezczelna deklaracje. Znalazla sie ona na czarnych podkoszulkach, ktore mozna bylo nabyc 5 czerwca w punktach z pamiatkami, rozstawionymi w miejscu koncertu. Na przedzie widnialy oblicza czterech muzykow zespolu, kazdy z nich mial skrzyzowane ramiona, co przywodzilo na mysl wizerunek flagi pirackiego okretu. Ale to slowa umieszone z tylu tak naprawde przyciagaly uwage: "Narodziny. Szkola. Metallica. Smierc". Ktos mogl probowac zastapic trzecie z tych czterech slow nazwa innego zespolu, ale liczba grup, ktore mialy prawo twierdzic, ze zycie sklada sie tylko z tych czterech elementow, z ktorych tylko jeden jest kwestia wyboru, byla niezmiernie mala. Moze The Clash. Pewnie Nirvana. Z pewnoscia The Grateful Dead. Roznica polega na tym, ze te zespoly juz nie istnieja, ich reputacja nabrala polysku za sprawa nostalgii. Metallica zas wydala taka deklaracje nie tylko w czasie terazniejszym, ale tez w momencie, gdy nie brzmiala ona niemadrze. Robiac to, zespol wyniosl sam siebie, nie umniejszajac swojej publicznosci. Zamiast zabrzmiec arogancko, Metallica wykazala sie empatia. To deklaracja z typowymi dla zespolu tupetem i werwa. Dwie dekady pozniej zespol wciaz moze wyglosic podobna deklaracje. A to jest historia tej niezwyklej grupy. Paul Brannigan i Ian Winwood to dwaj czolowi brytyjscy dziennikarze muzyczni. Brannigan jest redaktorem portalu "TeamRock.com", a takze autorem bestsellerowej wedlug "Sunday Times" biografii Dave'a Grohla Oto moje (po)wolanie. Winwood zas pisze dla magazynow "Rolling Stone", "Guardian", "MOJO", "Kerrang!", "NME", a takze wspolpracuje z BBC. Pierwszy tom biografii Metalliki ukazal sie na Zachodzie w 2013 roku, spotykajac sie z entuzjastycznym przyjeciem. "Sunday Times", "NME" i "Independent" uznaly go za muzyczna ksiazke roku.