Ku filozofii fotografii

Wyjatkowo oryginalny mysliciel z wyboru, obywatel swiata z koniecznosci: Vilém Flusser (1920-1991). Urodzil sie w Pradze jako czeski Zyd, w 1939 roku musial emigrowac i trafil az do Sao Paulo. Tam tez w latach 60. XX wieku zaczal pozna kariere akademicka, a od lat 70. wykladal w Europie, do ktorej powrocil i gdzie zginal w wypadku samochodowym, jak na ironie w ojczystych Czechach. Byl filozofem komunikacji, zajmowal sie mediami, a ksiazeczka o fotografii (1983) przysporzyla mu swiatowej slawy. Jego namysl nad epoka postindustrialna i "postalfabetyczna", ciekawe systematyzacje dziejow czlowieka i cywilizacji sa bardzo aktualne - i ich aktualnosci wystarczy zapewne jeszcze na dlugo. Flusser stara sie odpowiedziec na nasze niepokoje o kulture w czasach zagrozenia pisma przez obraz, przynoszac nam tym, trzeba przyznac, niejaka pocieche. W mysl jego koncepcji jestesmy skazani na posredniczaca role komunikacji, ktorej kluczowym narzedziem jest specyficznie pojety "aparat" - fotograficzny w szczegolnosci. Filozoficzne ujecie natury fotografii ma nam pozwolic na zrozumienie, co sie dzieje z nasza cywilizacja w ogole - zrozumienie, ze po "alfabetyzacji" obrazu, ktora nastapila wraz z wynalezieniem pisma, obecnie, poprzez "obraz techniczny" w rodzaju fotografii, filmu, wideo, trwa proces "uobrazowiania" tekstu, ale obrazem na innym poziomie niz uprzedni, przedalfabetyczny obraz.