Sonsuzluk Yolculugunda Bir Garip Sems

dostkendimi bildim bileli cevremde kimse olmadi. babam sürekli calisiyordu, adamla su yasima kadar ettigimiz toplam kelime sayisi onbini gecmez. kardes, kuzen vs... olmadi. bir dayim vardi, onu da senede gördügüm 1 haftaydi; yirmisinden sonra onu da görmedim. sik sik sehir degistirdigimiz icin kalici arkadasliklar edinemedim. kisacasi yalniz bir cocukluk ve genclik gecirdim. bu nedenle her isimi kendim görmeye, her eksigimi kendim kapatmaya calistim. bazilarinin ata, sen de her seyi biliyorsun; bir seyi de bilme demesi bu yüzden. ben her seyi ögrenmek zorundaydim. her ne kadar isime yetecek seyleri ögrensem de bircok konuda hala cok eksigim. yapmam gereken bircok sey, düzeltmem gereken tonla eksigim var. tamam; sürüyle arkadasim oldu yakin zamanlarda ama dost baska sanki. sanki arkadaslarim adam öldürüp gelsem himm... gecmis olsunthxbye diyecekmisken dost dur bakalim, ceseti nasil saklayabiliriz diyecekmis gibime geliyor. tamam, örnek biraz absürt oldu ama en azindan temel fikri verdi; yargilamadan, cezalandirmadan, dogrulari temiz bir dile söylemek ve iliskiyi bozmadan hicbir sey olmamis gibi devam edebilmek.