Rozum wobec chrzescijanskiego Objawienia

Heglowskie zafalszowanie istoty chrzescijanstwa to kwestia bardzo zlozona i trudna do jednoznacznego wyjasnienia. W niniejszej rozprawie stawiamy sobie skromniejsze cele. Zakladajac, ze rzeczywiscie moglo dojsc do istotnego wykroczenia poza ortodoksje chrzescijanska (tu: luteranska), pytamy, czy na gruncie filozofii Hegla mozliwe jest utrzymanie transcendencji Boga. Jesli tak, to jak nalezaloby ja rozumiec, a takze w jaki sposob odnosi sie ona do immanentnej wiedzy o Bogu? W pytaniu o immanencje i transcendencje Boga wzgledem ludzkiej swiadomosci oraz w zwiazanym z tym pytaniem o Boska poznawalnosc i niepoznawalnosc pojawia sie kwestia tajemnicy Boga. Czy samoobjawienie Boga, o ktorym Hegel mowi w religii jawnej, ostatecznie odslania ukryte istnienie Boga czy nie? Innymi slowy, czy jest w Bogu miejsce na tajemnice czy przeciwnie, Bog jest, jesli nie dla jednostki ludzkiej, to przynajmniej dla gatunku ludzkiego zyskujacego w dziejach samowiedze, Bytem mozliwym do pelnego i jasnego poznania, gdyz cala jego Boska tresc ujawnia sie ostatecznie w ludzkiej swiadomosci? [...] Czy moze racjonalne poznawanie owej transcendentnej Boskiej glebi prowadzi nas do nieskonczonego naukowego postepu? I co mialoby to znaczyc? Czy w ogole u Hegla jest miejsce dla samoistnego i niezaleznego od skonczonego swiata istnienia Boga?