Os ensaios

Os Ensaios de Michel de Montaigne constitúen unha das grandescreacións do humanismo do século XVI. Publicados por primeira vez en1580 e reeditados varias veces en vida do autor, foron todo un éxitoeditorial e exerceron enorme influencia. A fórmula empregada, quecombina o discurso filosófico coa confesión persoal e autobiográfica e toda clase de digresións, serviu de modelo para autores posteriores e instaurou un novo xénero. Montaigne non aspira a construír un sistema filosófico e nin sequera se pretende filósofo, recea de tododogmatismo e busca na filosofía unha moral práctica orientada aaprender a vivir o máis felizmente posible. A maior parte destaescolma vén ocupada pola Apoloxía de Raymond de Sebonde, reputado como o máis filosófico dos ensaios, mostra singular do escepticismohumanista precartesiano. No titulado Que filosofar é aprender amorrer, servíndose de temas e motivos de tradición estoica, Montaignerecomenda a meditatio mortis como fórmula para aprender a vivir. Noque leva o título de Da educación dos fillos expón as súas ideasacerca da educación, que fan del un precursor da pedagoxía moderna. Otitulado Dos caníbales, que amosa o impacto provocado pola descubertado chamado Novo Mundo, é tamén un texto precursor, neste caso daantropoloxía social.