Gülyüzlüm

Sevinc Cokum Gülyüzlümde, köyden kente göc olgusu etrafinda kendi birikim ve gözlemlerini bir ana-kiz Ikilisi üzerinde yogunlastiriyor. Onlarin verdikleri sahipsiz savasi ortaya koyuyor romanda. Kültür catismasini temel alan ve yasanmisligi fark edilen bu ana-kiz hikayesinde, gelismekte olan Aysenazin uyumsuzluklariyla birlikte dünyasinin durulugu unutulmazlasiyor. Tabii Gülyüzlüm adinin gerisindeki güclü anne de...Otobüs sehrin sik yapilarini geride birakip, henüz kistan cikmamis, ciplak, uykuda agaclara, issizliklara, mor daglara kavusarak yol aldi. Gün geceye vardi sonra. Uyudu, uyandi. Ve her uyanista Yenildim mi diye sordu kendine. Evetleri aradi, hayirlar yol vermedi evetlere... Kizi ötelerin ötesindeydi ve belki uyuyordu, Binnur anaya ugradiginda Sana emanet, demisti. Aysenaz kabullenmislikle bakiyordu anasina. Daha olgun, daha aklinin cizdigi yolda. Anasinin etegine yapismiyor, agirbasli, ama dolu dolu bakiyordu. Bizimkisi hep ayrilik üzerineymis, diyordu simdi. Secemedigi sekillerle akip giden yola bakarak...