Dziecko w Oriencie

Niniejszy tom przygotowany przez specjalistow z zakresu kultur i jezykow Wschodu i Afryki Wydzialu Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego byl w zamierzeniu zbiorem artykulow dotyczacych dziecka, jego sytuacji i roli w rodzinie w roznych krajach Orientu i roznych czasach: starozytnej Mezopotamii, dawnych Indiach, krajach arabskich, Afganistanie, Turcji, Wietnamie, Chinach, Japonii i Nigerii. Teksty przedstawiaja zasadniczo sytuacje wspolczesna, lecz przedmiotem analizy jest takze wielka rola tradycji. Dziecko zgodnie z definicja jest istota, ktorej brak wyraznie okreslonych, jednoznacznych cech, jest pozbawione seksualnosci. Nie osiagnelo jeszcze dojrzalosci, znajduje sie w stanie inicjalnym. Jest symbolem poczatku, nowej sekwencji dziejow. Gdy wezmiemy pod uwage powyzsze sformulowanie, to okaze sie, ze zebrany w tomie bogaty i roznorodny material nie zawsze odnosi sie do dziecka nieokreslonej plci, lecz w duzej mierze omawia sytuacje malego chlopca i malej dziewczynki. W swietle tego dziecko w krajach Orientu nie jest wartoscia sama w sobie, lecz jego znaczenie zalezy od tego, czy jest synem, ktorego sie oczekuje i pozada w rodzinie, czy tez corka, ktorej przybycie nie budzi radosci.