Bir Yürüyüsün Serencami

Kün kainatla basladi hikayemiz, varlik tecellisinde tekamül etmek icin. Var edilen alemde havsalanin almakta zorlanacagi baski altinda, tonlar ceken zerreler icindeydik. Benligimizi bulmak icin patlamamiz, dagilmamiz, bölünmemiz bosluga anlam katmamiz gerekliydi. Gerekliydi cünkü Var edenin imtihanla sorumlu varliklar aleminde topraktan var edilenlerin sirasi gelmisti. Ilkin ana parcadan hesaplanamaz hizla kopup uzaklasan simsicak bir kütle halinde dur denilinceye kadar hizimizla savrulmaktaydik. Zamanin sahibinin yüzeyini soguttugu kütleyi yeserten dengenin icindeydik. Bildigimiz ve bilmedigimiz elementler halinde her birinin bir parcasi her birinden bir parca idik Her birimizin yillar, yillar, yillar sonra basladi hikayemiz. Atamizin cennetteki hikayesinin ne kadar sürdügünü bilmesek de bizim hikayemiz cennette yazilamazdi. Var olabilmemiz icin atamizin aile olmasi gerekliydi. Yeryüzünün her karisindan bir parcamiz vardi. Kaderimiz ait oldugumuz topraga dönmekti. Atamiz dem gibi can verildikten sonra kendi kaderimizi tayin etme kudreti bahsedildi, aramizdan bazilari su daglarda kar olsa idim dese de cogumuz ne oldugumuzu ne olmamiz gerektigini bile sorgulamaktan aciz olduk. Pek azimiz yasadigimiz asrin idrakinde idik dem ve Havvanin actigi yoldan yürüyerek bu günlere geldik. ve zaman döne döne gelmisti bizim de varlik sancimiza Ve yeryüzünün üstünde gezebilme serefi, sorumlulugu ile birlikte verilmisti