Banany z cukru pudru

Miedzypokoleniowa ksiazka dla dzieci oraz ich dziadkow i pradziadkow. O dziecinstwie spedzonym w latach 1930-1960. Piekne fotografie, rysunki, fragmenty pamietnikow pochodza z archiwow bohaterow! Prawdziwe historie, wzruszajace swiadectwa, zaskakujace anegdoty! Podczas prac nad ksiazka udalo nam sie "obudzic" wiele starszych osob, zapraszajac do spotkania i wspominania. Naszym projektem laczymy pokolenia, pokazujac, ze babcie i dziadkowie tez byli dziecmi, ze babcia lapala zaby a dziadek wchodzil na drzewa. Jest to projekt spoleczny, kulturalny, historyczny, miedzypokoleniowy, wyjatkowy. "Te ksiazke napisaly dzieci: Wiesia, Xawera, Biruta, Nikodem, Kazik i inni... Najstarsza, Kasia, ma STO lat! Dorosle dzis "dzieci", ktorych opowiesci zlozyly sie na te ksiazke, wychowywaly sie tym samym kwartale ulic, kupowaly slodycze w tym samym sklepiku, chodzily do tej samej szkoly i na tej samej gorce lepily balwana. Mialy duzo wolnosci. Opowiadaja o chwytanych do sloika traszkach, dziewczynskich pamietnikach, rodzinnych swietach i o owczesnych przysmakach... Kazde z nich przytoczylo jeden...dwa epizody ze swojego dziecinstwa. Liczne, kapitalne zdjecia zdradzaja metryke tych wspomnien. Przytoczone anegdoty daja wspolczesnym dzieciom wyobrazenie o innym, odleglym dorastaniu babc i dziadkow, stanowia historie w malej, efektownej kapsulce. Historie dzielnicy, ale historie kraju po trosze, w mikroskali. Jednoczesnie komizm tych opowiesci, ich "egzotyka" i wdziek - sa ponad czasem, sa esencja wspolnego wszystkim generacjom stanu bycia dzieckiem. Dobrze zaprojektowana, madra i ciekawa ksiazka. Kladka przerzucona miedzy generacjami. A jakby tego bylo malo - swietny przyklad dbalosci o pamiec, o ciaglosc lokalnej tradycji, o tozsamosc miejsca. Goraco polecam! " Joanna Olech